Beiroet

Door de drukte ben ik er niet aan toegekomen om weer een blog te schrijven. Voor een goed blog hoor je af en toe te investeren in het opdoen van ervaringen :-)

Twee weken geleden begon de trip waar ik lang naar uit had gekeken: Beiroet!

Ik had al veel over de stad gehoord en telkens werd de stad opgehemeld voor het eten, het uitgaan en de mensen. Alle drie zijn de revue gepasseerd en ik sluit mij aan bij deze mening. 

Wat een heerlijke stad!

Jeroen trof mij op Beiroet-airport waarna we ons hotelletje in de wijk Hamra opzochten. Voor de zekerheid werd het bed even getest:

Maar ook de föhn. Niet onbelangrijk:

De eerste avond stappen viel wat tegen omdat we niet precies wisten waar alle clubs waren, maar de avonden daarna zouden dat ruimschoots goedmaken.

Zaterdagochtend hebben we het oude centrum ontdekt. Wat bleek, het oude centrum was gloednieuw. De binnenstad was zo vaak beschoten en gebombardeerd tijdens de vele oorlogen die Beiroet heeft gekend, dat men had besloten het volledig opnieuw op te bouwen.

Minutieus is elk gebouw, elke straat en elk plein nagebouwd om de wijk in oorspronkelijke staat te herstellen. Met als gevolg dat het er onwerkelijk nieuw uitziet, en dat de Beiroetenaren zich er niet meer thuis voelen. Het is een soort toeristenattractie geworden. Maar wel een hele fijne:

De reusachtige moskee daargelaten, voelde het stadje aan als een schattig Frans-dorp, wat gezien het koloniale verleden met Frankrijk ook niet verbazend is. De mensen zijn hier dan ook Francofiel. De meesten jongeren die wij ontmoetten spraken een mix tussen Arabisch en Frans met elkaar. En Parijs werd gezien als het Mekka voor Libanezen. 

Om 12 uur 's middags hoor je overigens kerkklokken in plaats van de moskee, die dan 30 minuten later alsnog z'n kans krijgt om zijn gezang ten gehore te brengen. Vind het gezang in Amman prettiger, maar dat terzijde.

De focus op uiterlijk, geheel naar Franse stijl, is alom aanwezig. De aller-sjiekste en hipste winkels kon je er vinden, wat in schril contrast staat met Amman. Daar kom je niet veel verder dan een Zara of een H&M. Ook hangen overal uithangborden voor plastische chirurgie wat ook te zien is aan de vrouwen op straat. Schaamte rondom dit fenomeen is er niet. Ik zag een paar dames die hun nieuwe neus nog met plakkertjes op z'n plaats probeerden te houden.

Ook leek elke oudere dame haar lippen van botox te hebben voorzien, afgemaakt met felrode lippenstift. Het zag er werkelijk niet uit.

Iets anders waar je aan moet wennen in Beiroet is de militaire aanwezigheid. Ze staan overal en zwaar bewapend. 's Nachts in de barstreet reed op een gegeven moment een colonne van militaire hummers voorbij elk met achterin een scherpschutter. Was misschien ook niet zo bedoeld, maar een veilig gevoel gaf het niet. Jeroen maakte al snel vrienden met de mannen.

Een van mijn vrienden vanuit Amman, Ali, nam ons mee naar zijn favoriete restaurant aan zee even buiten Beiroet. Daar hebben we de ware Libanese keuken mogen ervaren. Maar ook een fles Arak, een bekend alcoholisch drankje in de regio, werd in no-time soldaat gemaakt.

Met een kabelbaan de berg op is vaste prik hier. Het bewegelijke eitje waarin we met z'n drieën, lichtelijk beschonken, zaten zorgden nog voor wat paniek bij Ali en Jeroen :-) 

Maar bij aankomst op de top bleek de voor sommigen hachelijke ervaring meer dan de moeite waard.

Het stappen in Beiroet bleek zeer goed mogelijk. Oneindige barstraten en veel extravagante clubs. De meesten vergden een reservering die tenminste een week van te voren was gemaakt. Een prijs voor een tafel kon naar verluidt oplopen tot zo'n 1000 dollar. Ondanks dat we niets vooraf geboekt hadden, hebben we ons met wat lokaal opgedane vrienden goed vermaakt in een paar mooie clubs.


We zijn zelfs meegenomen naar een lokale tent waar toevallig de ouders van één van onze nieuwe vrienden aan het feesten waren. Jeroen en ik hebben daar flink de voetjes van de vloer gehad op heerlijke Arabische muziek. De oude dag wordt hier nog swingend doorgebracht.

Al met al is Beiroet ons enorm bevallen en zeker voor herhaling vatbaar. Ik heb zelfs mijn vlucht verplaatst naar zondagmorgen om nog een derde avond te kunnen stappen. Dat heb ik moeten bekopen met een loodzware werkdag op zondag waar ik mijn ogen nauwelijks open hield. Allemaal onderdeel van de ervaring!