Monday, 26 March 2012

Mini-Vakantie

Krista is net terug in Amsterdam van onze heerlijke rondreis door Jordanië waarin we echt de schoonheid van dit land hebben leren kennen. Gestart vanuit Aqaba zijn we via Petra opgetrokken naar de Dode Zee om vervolgens af te buigen naar de Saudische grens in het oosten om woestijnkastelen te bezoeken. De week hebben we afgesloten in het oude centrum van Amman.


Aqaba
Het Kempinski bleek verwennerij en luxe van de hoogste orde. Het gloednieuwe hotel lag aan de zee en beschikte over diverse restaurants allemaal in staat tot culinaire hoogstandjes. De prijzen lagen overigens absurd hoog. Kan mij niet herinneren 12 euro voor een simpel glas wijn te hebben betaald. Maar we zijn hier goed tot rust gekomen, mede geholpen door het zonnige warme weer. 


Baderen in privacy was er niet bij
Stylish zwemmen
Een plaatje van de Rode Zee bij zonsondergang


Petra
Met een huurauto reden we na 4 dagen van ontspanning noordwaarts om de mysterieuze oude stad Petra te bezoeken. De stad is volledig uitgehouwen in rotsen, en vormde de hoofdstad van het Nabatese koninkrijk dat zo'n 2000 jaar geleden heerste over Jordanië.
Dit is de grootste trekpleister van het land en je wordt hier doodgegooid met foto's van de stad. Maar het blijft toch magisch als tussen de rotsen de contouren van de felroze facade zich beginnen af te tekenen.

En vervolgens laat de treasury zich zien in haar volle glorie:

De rest van de stad blijkt net zo indrukwekkend, net als het uitzicht op de ruige rotsformaties in dit deel van de Jordaanse woestijn.






Dode zee
Een dagje zonnen in de dode zee bleek ook nogal een ervaring op meerdere fronten. 
Het bekende feit dat je drijft op het extreem zoute water is natuurlijk interessant, maar het viel ons vooral op hoe cruciaal de dode zee is voor de lokale bevolking. Rondom de zee, maar ook juist op de route daarnaartoe zitten elk weekend talrijke gezinnen te barbecueën, wordt er gevoetbald en verkopen handelaren hun (verse) waar. De oneindige stroom van auto's vanaf Amman deed ons vermoeden dat het openbare strand overspoeld zou worden door hordes mensen. De enige oplossing voorhanden was een verblijf aan het ultra-sjieke Movenpick strand. Geen straf! 






Een gezin met een paar van top-tot-teen gesluierde vrouwen zorgde nog voor wat opschudding, vooral gezien het feit dat op het Movenpick-strand met name zeer schaars geklede toeristen en locals rondliepen. Ze namen plaats op een stoel in de branding met hun voeten in het water. Een bizar gezicht en naar mijn idee een clash of civilisations:



Op de terugweg naar Amman werden we getrakteerd op ellenlange files die, zoals altijd, door de locals worden opgelost door simpelweg meer rijstroken te verzinnen. De vluchtstrook deed ook dienst als extra rijstrook, wat gevaarlijke situaties opleverde, omdat daar elke 50 meter een auto met rokende motorkap stond. APK-keuring bestaat hier niet en het slecht onderhouden wagenpark van Jordanië bleek niet opgewassen tegen filerijden bergopwaarts.
Kortom, het tripje van Amman naar Dode Zee lijkt in geen 1000 jaar op het tripje van Amsterdam naar Zandvoort :-)




Woestijnkastelen  
Mansaf....heerlijk.
Dit deel van de trip was zeker niet het meest spectaculair, maar omdat het zo dicht bij de Saudische grens lag kwamen we in aanraking met een ander soort volk. Het grensdorpje, waar wij van een overheerlijke lunch genoten (Mansaf voor de kenners), werd voornamelijk bevolkt door Saudis en dat werd duidelijk doordat letterlijk elke vrouw die wij zagen in Niqaab liep. Ook in ons restaurant en wij vroegen ons af hoe deze vrouwen zouden dineren zonder hun gezichtsbedekking te verwijderen. De oplossing was simpel: het restaurant had namelijk kamertjes die af te sluiten waren met een deur. Daar konden de vrouwen in het bij zijn van hun man zich ontdoen van hun gitzwarte, soms met diamantjes bedekte, gewaden. 


De mannen wilden wel op de foto:


Dit jongetje wilde ook wel op de foto, al zou je dat niet denken gezien zijn beteuterde blik.




Dit was verreweg het mooiste kasteel, wat overigens meer weg had van een villa.

De fresco's waren echt nog in uitstekende staat. Omdat dit kasteel zo ver verwijderd lag van het centrum van de macht, durfde de kunstenaar wat gewaagdere taferelen te schilderen, zoals deze naakte vrouw. 

De laatste dag
We hebben de week afgesloten met een mooie wandeling door het oude centrum van Amman. Daar zorgde Krista nog bijna voor een kettingbotsing doordat enkele chauffeurs haar aanstaarden terwijl ze op een rij stilstaande autos voor het stoplicht afreden. Met echt piepende banden konden ze de botsing net voorkomen. Krista trok duidelijk veel bekijks.

Het afscheid was lastig en ik zal haar erg missen na deze intensieve week samen. 

Nu alweer twee dagen aan de slag om ons mooie concept in de praktijk te brengen.
Volgende week meer tripjes (o.a. Beirout) en hopelijk weer wat nieuwe inzichten rondom ons project.

Monday, 19 March 2012

Wadi Rum

Eindelijk Ontspanning
De afgelopen week stond in het teken van voorbereidingen op onze belangrijke workshop in Istanbul op donderdag. De presentatie liep gesmeerd, op een haperend filmpje na.
Hebben nu echt het gevoel dat ons concept daadwerkelijk gaat werken en dat het iets unieks in de markt gaat zijn. Er waren wel een paar aanwezigen die niet meteen stonden te springen, maar ook hen zag ik gedurende de dag ontdooien. Al met al een zeer geslaagde dag.
We hebben hier toch zo'n 2 maanden naar toegewerkt en het voelt dan ook als een ontlading. Tijd voor ontspanning!


Krista arriveerde die donderdagnacht op Istanbul en we vlogen samen door naar Amman. Na een dagje shoppen en koffieleuten direct door naar Aqaba. Liggen nu al 2 dagen heerlijk te bakken op het prive strand van 5 sterren hotel Kempinski. Niets te klagen. Morgen een boottocht en woensdag met de auto langs Petra, de prachtige oude stad.


Wadi Rum 

Hebben overigens een week geleden nog onze kans gegrepen om bij Henk, de fotograaf, in de jeep te springen met als bestemming Wadi Rum. In dit prachtig woenstijn gebied hebben we met een leuke groep mensen een nacht doorgebracht en kamelenraces bijgewoond. 


Gedurende nacht hadden we een volle maan die zo fel was dat je buiten een boek kon lezen. Zulk licht was wel interessant voor fotografie. (click op de foto's voor vergroting)

Ons kamp








Om 6 uur stond ik naast mijn bed nadat ik de nacht in de vrieskou had doorgebracht. Foto's van de woestijn bij zonopkomst:





Net optijd om de kamelen races bij te wonen:

Met twee kamelen ga je natuurlijk harder


Uitgeput
 Bij terugkomst in het kamp was het tijd voor woestijn surfen:



Misha was lekker bezig
Een luie semi-lokale toeschouwer ;-)


En dan tot slot de jeep safari. Wat heb ik genoten van dit indrukwekkend landschap:








Een woestijn bezoek mag je alleen niet afsluiten zonder de nodige jumpfotos natuurlijk:



En dan nog even en deux


Tuesday, 13 March 2012

Syrië

Het kantoor in Amman is momenteel volledig in de ban van Syrië. 
Save the Children is intens betrokken bij de ellende in Syrië aan zowel de Libanese als aan de Jordaanse grens. Het team is nu in druk overleg met de VN, diverse instanties en ministeries om aan de grens zorg te mogen bieden aan kinderen en jongeren in de leeftijd van 0 tot 24. De focus zal liggen op met name bescherming en educatie. Vooralsnog hebben 80.000 mensen het land via de Jordaanse grens verlaten, waarvan er 21.000 ernstig hulpbehoevend zijn. 


Opportunisme
Een groot deel van de groep hulpbehoevenden betreft mensen die illegaal de grens zijn overgestoken. De enige opvang beschikbaar voor hen zijn bewaakte buurtcentra die enkel kunnen worden verlaten na een fixe vergoeding. Feitelijk een soort gevangenis. De overheid heeft namelijk flink wat trauma's overgehouden aan de gigantische toestroom van vluchtelingen vanuit Irak een paar jaar geleden. Iraakse vluchtelingen maken inmiddels meer dan 10% van de bevolking uit en de meesten hebben geen werk, met alle problemen van dien. Doordat ze deze mensen officieel als vluchteling hadden bestempeld kan de regering nu niet meer zo makkelijk van ze af. Die fout maken ze niet weer. De Syrische vluchtelingen heten "people of concern" en de stroom van illegalen wordt nauwlettend in de gaten gehouden. 
Nog zo'n opportunistische zet is de zelfbedachte regel dat van de totale hulp er 50% naar de vluchtelingen mag gaan en 50% naar de lokale bevolking van Jordanië die leeft aan de grens. Deze groep van inwoners is jarenlang verwaarloosd door de overheid. Zo schuift de regering haar verantwoordelijkheid voor het leveren van basisvoorzieningen aan haar bevolking af op internationale hulporganisaties met Westers geld. Schandalig.


Risicos
Dan is er nog een groep die legaal de grens is overgestoken maar eigenlijk geen cent te makken hebben. Ze huren bijvoorbeeld met 6 families een kleine kamer voor veel geld. Kinderen lopen het risico te worden ingezet om geld te verdienen met o.a. het smokkelen van drugs naar Saudi Arabië. Ook ligt mensenhandel en prostitutie op de loer. Lokaal worden bijzondere plannen bedacht om dit tegen te gaan. De lokale imam riep zijn mannelijke volgelingen op om de jonge meisjes maar gewoon te trouwen. Hij legde uit dat de meisjes anders geen bescherming van een man konden krijgen. Collega's van Save the Children proberen dan aan de imam uit te leggen dat er misschien nog een minder extreme en meer humanere manier bestaat om deze meisjes te beschermen dan om ze allemaal maar uit te huwelijken. 


Schrijnende gevallen
Overigens kwam het team daar ook in aanraking met een paar schrijnende gevallen. Een Syrische jongen van 16 en een meisje van 14, getrouwd en met kind, stonden te huilen aan de grens omdat ze echt niet meer voorzagen hoe ze hun kindje te eten moesten geven.


Het meest hartverscheurende verhaal vond ik dat van het meisje met de aansteker. Dit meisje keek enkel naar de grond, zei geen woord en speelde continue met een aansteker. Navraag bij de moeder van het kind gaf de verklaring. Het bleek dat mannen van de geheime Syrische politie midden in de nacht hun huis hadden bestormd en hun vader hadden opgepakt. Het was echter donker en iedereen sliep op een matras op de grond. Het meisje werd compleet onder de voet gelopen en liep ernstige kneuzingen en verwondingen op. Door vanaf nu altijd een aansteker bij zich te hebben hoopt ze te voorkomen dat men haar weer over het hoofd ziet en pijn zal doen. Dit trauma zal dat meisje nog lang bij zich dragen.


Ik ben wel supertrots om te mogen werken voor een organisatie die als eerste ter plaatse is om deze kinderen te helpen en te beschermen tegen meer ellende.

Sunday, 4 March 2012

Snow pleasure

The last thing I expected when I chose Jordan as my project was snow. It has however now been snowing for three consecutive days. During those days more centimeters of snow dropped from the skies than in the last four years, someone told me. And just as in Europe, public life gets completely disrupted. However, in Jordan they take this one step further. Offices, schools, cafes and restaurants are practically all closed. The internet is not working and the roads are impossible to cross. Great opportunity to work from home.

Did take some photos in my street:









Snow man is definitely part of this!



But also some pictures of the inconveniences the snow brings. We were all out of supplies, if not I would have stayed at home, but during this trip to the supermarket I was not able to keep dry feet. Up to my ankles in the water. Can someone explain people here what the benefits are of sewerage ?





Madaba
The plan was to go this weekend to Petra or Wadi Rum, but given the weather we had to cancel. Right before the bad weather set in we made a nice trip to Madaba. The town itself was nothing special but it holds the most impressive mosaics I've ever seen. All beautifully preserved. Because someone kept the mosaics wet using a sponge, the colors were beautiful and bright. I know pictures like these can bore quite easily, so I have made a very small selection:










Preview
This week is very important for our project. We finalize the value proposition of the new organization we want to put in the market for Save the Children. The regional director was pleased with the first thoughts we showed him last week. Now it comes down to pulling together a solid presentation in order to convince seven country directors during a workshop in Istanbul in two weeks time. I am starting to believe that this project will be able to leave its mark on youth in the Middle East.


More trips do await us. If the weather permits, I will sleep next weekend in the desert of Wadi Rum.

We shall see, or:

Insha'Allah :-)