Onze laatste trip zou ook meteen de meest bijzondere worden. Egypte en dan met name het platteland. Een korte impressie:
Ishraq
Op kantoor van Save the Children in Caïro kregen we uitleg over de projecten die zij deden en over de lokale situatie in Egypte. Het project dat in het oog sprong was Ishraq. Dit project heeft tot doel de situatie van meisjes te verbeteren, met name op het ultra-conservatieve platteland.
Een paar van de feiten:
- 62% van de bevolking (80m) is tussen de 10-29 jaar en meer dan 87% van de meisjes heeft geen werk, versus 39% van de jongens.
- 91% van meisjes op het platteland tussen 10 en 19 wordt besneden!!
- Er zijn rond de 50.000 jongerencentra in Egypte, praktisch allemaal voor jongens
- Meisjes worden binnen gehouden zodra ze de leeftijd bereiken van 'vruchtbaarheid'
- Het vlees bij het avond eten gaat voor het grootste deel naar de jongetjes, in plaats van de meisjes wat zorgt voor ondervoeding
- Meisjes worden vaak op erg jonge leeftijd uitgehuwelijkt en gedwongen om kinderen te krijgen
Terwijl mijn oren nog klapperden van deze feiten werd uitgelegd hoe Save the Children hier iets aan deed. De meisjes krijgen in hun dorp gratis les op drie vlakken: lezen & schrijven, life skills en sport.
Omdat de meeste families het niet nodig achten om hun dochter naar school te sturen, of omdat er vaak niet genoeg geld is om zowel de zoons en de dochters van scholing te voorzien, krijgen de jongens altijd voorrang en blijven de dochters thuis. Ishraq leert ze weer lezen en schrijven. Bizar dat het nodig is, maar Ishraq legt de meisjes uit dat ze niet onderdoen voor jongens en gelijke rechten hebben. Zij hebben ook recht op scholing, op werk en hoeven niet zo jong te trouwen of kinderen te baren. Tot slot, lichamelijke opvoeding.
De resultaten zijn bemoedigend.
In Assiut hoorde we verhalen van meisjes die vertelden hoe zij nu in opstand durven te komen tegen hun ouders wanneer zij dreigen te worden uitgehuwelijkt. Het effect hiervan op het verloop van het leven van deze meisjes valt niet te onderschatten. De meisjes hadden uiteenlopende dromen, van lerares worden tot zelfs verkozen worden tot president van Egypte.
Ik ben erg onder de indruk van dit project. We mogen de mooie foto's die we maakten in de klaslokaaltjes niet tonen omdat de ouders daar toestemming voor moeten geven. Deze onderstaande mag wel omdat het kinderen waren die op ons af kwamen rennen op straat:
League of Arab States (LAS)
Het gesprek met de directeur van het jeugdforum van de LAS terug in Cairo verliep uitstekend. Ik leidde hem feilloos door onze plannen en hij was dusdanig enthusiast dat hij dit samen met andere NGO's op regionaal niveau wil uitrollen. De steun van LAS zal ons de geloofwaardigheid geven die cruciaal is voor toegang tot de hogere regionen van regeringen in het Midden-Oosten
Tahrir-plein
We sloten de trip af met een bezoek aan Tahrirplein. Je kon de spanning op het plein voelen en we werden dan ook door diverse demonstranten benaderd voor een praatje, het beschilderen van onze handen, maar ook om te informeren naar het doel van ons bezoek. Bijzonder om aanwezig te zijn geweest op dit plein waar zeer recent geschiedenis is geschreven.
Een prachtig eind aan onze trip.
Het afscheid
Hiermee sluit ik het blog van mijn verblijf in Jordanie af. In heb in de laatste weken nog wel diverse trips ondernomen. Allereerst kwam Frits langs met wie ik prachtige stukken natuur van Jordanië heb ontdekt.
Daarnaast hebben Misha en ik Ramallah en Nablus bezocht in het magische Palestina. Onze collega van Save the Children leidde ons daar rond en deed vooral uit de doeken hoe zwaar het leven was tussen de nederzettingen en onder de Israelische bezetting.
Het afscheid op kantoor was erg hartelijk en we hebben een laatste keer gedag gezegd tegen de mensen met wie wij vier maanden hadden opgetrokken.
Tot slot, Krista kwam de laatste week langs om mijn trip te beëindigen met een heerlijk verblijf in Ma'In en een overnachting in de woestijn.
Het was een supermooie tijd en ik zal de herinneringen altijd blijven koesteren.
